O książce: 2008 / Ze źródeł epistolarnych warto odnotować korespondencję z lat 1955–1958. pomiędzy G. Iwanowem i I. Odoevtsevą z G. Adamowiczem. Jak to się stało, że najbliższa przyjaźń dwudziestu pięciu lat ustąpiła miejsca piętnastu latom wrogości? Jaki był prawdziwy powód? Wzajemna zazdrość – jedna o sukces twórczy, druga o sukces na co dzień? Można się tego tylko domyślać, sądząc po znakach wtórnych: wskazówkach, indywidualnych intonacjach liter. A może główną przyczyną była nagła odmienność przekonań politycznych?.. Pojednanie G. Iwanowa z G. Adamowiczem nastąpiło po 1953 r., w ostatnim okresie ich korespondencji, co publikujemy poniżej. Zawiera znacznie więcej listów do Odoevtsevy niż do Georgija Iwanowa, który choć zawarł „zły pokój” z Adamowiczem, nie zaczął go traktować z taką samą serdecznością. Tak czy inaczej, publikacja tego korpusu listów rzuca światło na innej stronie historii Rosji emigracja, zderzenia literackie i niezwykle trudne relacje osobiste jej najważniejszych postaci Z książki: „Jeśli cud jest w ogóle możliwy za granicą…”: Era lat pięćdziesiątych. w korespondencji rosyjskich pisarzy emigracyjnych / Comp., przedmowa. i uwaga. O.A. Korostelewa. - M.: Fundacja Biblioteczna „Russian Abroad”: Russian Way, 2008. Z. 449–552.